Огласи
BANJALUKA – Sedmogodišnji dječak Petar Golubović iz Konjica tokom proteklog rata u BiH preživio je prvo strijeljanje muslimanskih snaga i uspio da dođe do policijskog punkta i zatraži pomoć, ali su policajci obavijestili zločince koji su se vratili po njega i ponovo ga strijeljali kod mjesta Begin Vir.
Pripadnici Interventnog voda Stanice javne bezbjednosti Konjic 1992. godine nasilno su upali u stan Golubovića i izveli ih iz stana, a potom su se u dva automobila uputili lokalnim putem Konjic-Borci, piše u monografiji „Djeca žrtve rata 1991-1995“ u izdanju Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica.
Nakon izlaska iz grada, dva automobila u kojima se nalazilo devet lica, zaustavila su se pred spuštenom rampom policijskog punkta u mjestu Polja Bijela, a poslije razgovora sa dežurnim policajcem na kontrolnom punktu Hadžom Macićem, podignuta je rampa i vožnju su nastavili prema selu Spiljani.
Zaustavili su se nakon jednog kilometra od punkta s njegove desne strane, kod slivnika, ugasili svjetla na automobilima osim pozicionih, a potom su svi izašli iz automobila sa oružjem i naredili članovima porodice Golubović da se poredaju na desnoj ivici kolovoza.
„Kada su to učinili, policajci su uperili cijevi i istovremeno otvorili rafalnu paljbu u članove porodice Golubović koji su popadali na zemlju“, ističe se u monografiji.
Nekim čudom sedmogodišnji Petar jedini je ostao nepogođen i nepovrijeđen jer je mališan prilikom rafalne paljbe i sam pao na zemlju između tijela roditelja i mlađeg brata Pavla.
Nakon što su zločinci otišli, Petar je ustao i napustio mjesto gdje su ležala nepomična tijela njegovih roditelja i brata Pavla. U nadi da će pronaći spas iz ovog pakla, potražio je utočište kod policije na punktu.
Poslije pješačenja stigao je na policijski punkt, gdje je dežurnom policajcu Hadži Maciću i Draženu Markoviću ispričao šta se dogodilo sa njegovim roditeljima i bratom Pavlom. Dežurni na punktu je motorolom odmah javio u policijsku stanicu da se kod njega nalazi Petar, a ubrzo potom iz Konjica je ponovo stigla ista grupa.
„Preuzeli su Petra, a potom su nastavili vožnju prema Konjicu, zaustavili su se na mjestu zvanom Begin Vir, gdje su izveli dijete iz auta, pa iz oružja osuli vatru u Petra Golubovića. Smrtonosni rafali su ovog puta, kao i njegove roditelje i brata, pokosili tijelo mališana“, naglašava se u monografiji.
Porodica Golubović je nakon nekoliko dana sahranjena na gradskom groblju Musala, a jedan od ubica, Miralem Macić, nedugo nakon ubistva uselio se u stan porodice Golubović.
Petorica pripadnika Interventnog voda Stanice javne bezbjednosti Konjic Miralem Macić /1969/, Jusuf Potur /1966/ i Adem Landžo /1956/, zajedno sa Šefikom Tucakovićem i Mirsadom Maksumićem, koji su poginuli tokom rata, skovali su zločinački plan u kući Macićevog oca Hadže da se počnu „svetiti Srbima“ po Konjicu.
Oni su 1. jula 1992. godine, na prijedlog Šemse Tucakovića, dogovorili da ubiju porodicu profesora Đura Golubovića.
Svi su bili u vojničkim uniformama i naoružani automatskim puškama. Iz kuće su izašli oko 22.00 časa i naoružani se zaputili prema stanu porodice Golubović.
Golubovići su bili ugledna prodica u Konjicu. Đuro /1951/ bio je profesor geografije, a zbog preležane paralize u djetinjstvu jedva se kretao.
NJegova supruga Vlasta /1958/, inženjer arhitekture, bila je takođe profesor. Imali su dvoje djece sedmogodišnjeg Petra i petogodišnjeg Pavla.
Tužilac Ibro Bulić podigao je optužnicu za ovaj i druge zločine nad Srbima u Konjicu tek 1994. godine. Prvostepena presuda je izrečena krajem 1995. godine.
Tek u ponovljenom suđenju pred Kantonalnim sudom u Mostaru 25. jula 2000. godine Miralem Macić /1969/ osuđen je na 12 godina zatvora, a godinu dana kasnije Vrhovni sud Federacije BiH potvrdio je prvostepenu presudu.
Istog dana kada je izdržao zatvorsku kaznu, Macić je uhapšen po novoj optužnici za ratni zločin, za ubistvo trojice civila srpske nacionalnosti na području Konjica.
Kraj ovog suđenja nije dočekao, preminuo je 25. januara 2012, samo dan prije nego što je trebalo da bude razmotren sporazum o priznanju krivice koji je sklopio sa Tužilaštvom BiH.
Želeći da sačuva uspomenu na stradale dječake i razbije zid ćutanja o ubistvu dva srpska dječaka, Anis Kosovac je na ulazu u Pravoslavno groblje na Musali postavio spomen-ploču posvećenu dvojici ubijenih dječaka, a osim toga, doveo je vodu i napravio česmu, izgradio kapiju i redovno održava groblje na kojem je sahranjena porodica Golubović.
Kosovac o ovom ubistvu kaže: „Bili su mi komšije, pa kad neće opština, sramota je da neko to ne postavi. Dvoje djece – pet i sedam godina – neko ubije i onda svi šute. Šuti režim za čije vladavine su djeca ubijena. Taj režim i sad vlada. Prestrašno je kad neko ubije djecu. Kako nije strašno da ti dođe neko navečer, izvede te i ubije dvoje djece. U tvom gradu ubijeno dvoje djece. Strahota jedna“.
(www.palelive.com / Srna)
