Огласи
Profesor Filozofskog fakulteta Univerziteta u Istočnom Sarajevu Draga Mastilović ističe u autorskom tekstu za Srnu da ono što je radio Haški tribunal u prethodnom periodu predstavlja ne samo pokušaj cementiranja novog geopolitičkog stanja na Balkanu, već i novi način falsifikovanja istorijskih činjenica.
Mastilović tvrdi da se upornim pokušajima da se Srbi u Haškom tribunalu „zvanično“ proglase za glavne krivce krvavih ratova na prostoru bivše Jugoslavije devedesetih godina 20. vijeka, pa čak i za genocidni narod, nastoji amnestirati i opravdati uloga zapadnih sila u razbijanju Jugoslavije, ali i zločini genocida koje su nad Srbima u Drugom svjetskom ratu sprovodili Hitlerov Treći rajh i njegovi vjerni saveznici i sateliti, poput Nezavisne Države Hrvatske.
„Još prije gotovo jednog vijeka, slavni francuski istoričar Lisjen Fevr sa punim pravom je postavljao pitanje i istovremeno davao odgovor: ‘Jesu li to višestruke grube omaške, zbrke i nespretnosti neukih i nemerodavnih autora? Organizovano čerupanje, cinično prekrojavanje pravih istoričara koje obavljaju užurbani pamfletisti istoriografije? – Nešto mnogo gore: to je neprestani i iritirajući anahronizam čiji su nesvesni počinioci ljudi koji projektuju u prošlost sebe, takve kakvi su, sa svojim osećanjima, svojim idejama, svojim intelektualnim i moralnim predrasudama…“, navodi Mastilović u autorskom tekstu.
Međutim, upozorava on, kada su u pitanju savremeni pokušaji revizije istorije Drugog svjetskog rata, onda su tu, sasvim sigurno, ne radi o „nesvjesnim počiniocima“ već o „organizovanom čerupanju“ koje sprovode „užurbani pamfletisti istoriografije“, kako je govorio Fevr.
„U tom kontekstu znatno više opravdanja ima pitanje zašto se to radi, a ne ko to radi. Jer, u pozadini ovakvih pojavnih oblika istorijskog revizionizma uvijek stoji želja da se revidiraju ishodi određenih istorijskih procesa, a ne same istorijske činjenice, jer one u tom slučaju za revizioniste postaju samo sredstvo za postizanje glavnog cilja“, navodi Mastilović, koji je i dekan Filozofskog fakulteta na Palama.
On pita – „zar skorašnji pokušaji revizije odgovornosti za izbijanje Prvog svjetskog rata nisu bili uvertira u pokušaje revizije Drugog svjetskog rata? Zar sam Drugi svjetski rat nije bio pokušaj revizije rezultata Prvog svjetskog rata? I zar događaji u Evropi, posebno na Balkanu, od devedesetih godina godina pa do danas nisu nastojanja revizije ishoda Drugog svjetskog rata, ali istovremeno i revizije ishoda Prvog svjetskog rata, koje ranije nije uspjelo zbog poraza Hitlerove NJemačke u Drugom svjetskom ratu“.
Mastilović konstatuje da zato danas samo neupućene može da čudi silno angažovanje pojedinih zapadnih sila, posebno NJemačke, na razbijanju Jugoslavije, devedesetih godina 20. vijeka, ali i činjenica da danas mapa Jugoistočne Evrope sve više počinje da liči na onu koju je uspostavio Hitler na tom prostoru 1941. godine, čime su u dobroj mjeri obesmišljene tekovine antifašističke borbe i to ne samo u balkanskim već i u evropskim okvirima.
Jer, pojašnjava on, sve to, postignuto je „humanitarnim“ angažovanjem NATO pakta, to jest, bombardovanjem Republike Srpske i SR Jugoslavije, progonom stotine hiljada Srba iz Hrvatske, BiH, Kosova i Metohije, poništavanjem srpske nacionalne svijesti i neskrivenim terorom nad Srpskom pravoslavnom crkvom, kao što je slučaj u Makedoniji i Crnoj Gori, otimanjem srpskog kulturnog nasljeđa i naravno bjesomučnom revizijom istorije, koja podrazumijeva i bezočnu zamjenu teza o fašistima i antifašistima na Balkanu.
„Zbog toga su danas na prostoru bivše Jugoslavije mistifikacije i falsifikovanje istorije dosegli skoro nevjerovatne razmjere. Istoriografija je postala neskriveno politički angažovana i smišljeno usmjerena na nasilno formiranje kolektivne svijesti čitavih naroda“, ističe Mastilović.
Samim tim, navodi on, takva paraistoriografija je opasnija nego što se obično smatra, jer nastoji da čitave generacije odgoji u okovima nametnute, iskonstruisane istorijske svijesti, ispolitizovane ili religiozno fanatizovane, s predstavama o prošlosti koje su u permanentnom sukobu sa elementarnom istinom, pa ponekad i sa zdravim razumom.
Pri svemu tome, ističe Mastilović, kada je u pitanju prostor bivše Jugoslavije, svakako ne treba zaboraviti ni još jedan fenomen usko vezan za istorijski revizionizam, a to je pokušaj pisanja „istorije“ unaprijed, posredstvom Tribunala u Hagu jer, nema sumnje, da je ono što je radio Haški tribunal u prethodnom periodu ne samo pokušaj cementiranja novog geopolitičkog stanja na Balkanu, već i novi način falsifikovanja istorijskih činjenica.
„Borba protiv revizije istorijskih činjenica o Drugom svjetskom ratu, ujedno je i borba za tekovine antifašističke borbe u Evropi. U suprotnom, antifašistička borba i enormne žrtve koje su podnijeli pojedini narodi može biti obesmišljena“, zaključuje Mastilović.
(www.palelive.com / Srna)
