Огласи
ISTOČNO SARAJEVO – Ekipa Radio-televizije Republike Srpske danas na lokalitetu Tvrdimića, u Istočnom Sarajevu, snima završne scene dokumentarnog filma o stradanju srpskih civila u selu Ledići, 3. juna 1992. godine.
Prema izvještaju Ministarstva unutrašnjih poslova Srpske, stanovnici Ledića ubijeni su na brutalan način – klanjem, vješanjem ili gušenjem.
Autor filma novinar Gvozden Šarac rekao je Srni da su inicijativu za ovaj projekat pokrenule porodice Tešanović, Vasić, Miovčić i druge da se ne bi zaboravio ovaj neviđen masakr nad nedužnim srpskim žrtvama, koje su pripadnici muslimanskih snaga mučki ubili.
„Najstarija žrtva Ikonija Vasić imala je 92 godine, a najmlađa Milun Tešanović samo 18 mjeseci, kome su prije smrti zločinci polomili i noge i ruke. Smatram da ovim dokumentarcem svim Srbima treba poslati jasnu poruku da ih može spasiti samo jedinstvo i sloga i da našu nejač nikada više ne smijemo ostavljati samu i nemoćnu“, naveo je Šarac.
On je pojasnio da bi ovaj dokumentarni film trebalo da bude javno prikazan krajem ljeta.
Prema njegovim riječima, za snimanje scena dramatizacije ovog jezivog događaja angažovani su pripadnici MUP-a Republike Srpske, koji glume muslimanske vojnike, kao i statisti, žene i djeca.
Dio filma realizovan je u posebno uređenom studiju u Informativno-tehničkom centru RTRS-a u Istočnom Sarajevu, gdje su snimane izjave preživjelih stanovnika Ledića, od kojih je naročito potresno svjedočenje tadašnjeg jedanaestogodišnjaka Dragana Vasića.
Film, čiji je radni naslov „Čiko, ja sam živ, nemoj da me ubiješ“, sniman je i na lokalitetu ovog sela, a tom prilikom korišteni su i dronovi.
U zločinačkom pohodu komšija ubijeno je deset članova porodice Vasić, cijela porodica Tešanović, koja je imala devet članova, tri člana porodice Miovčić, te Savo Kenjić i Slađana Sekulić.
Ledići su prije rata imali sedamdesetak žitelja, a ubijeni su starci, žene i djeca. Većina je stradala na kućnom pragu, a oni malobrojni koji su pokušali da se sakriju po okolnim šumama pronađeni su i ubijeni.
Selo je, kako je to obično bivalo nakon muslimanskih oružanih pohoda na srpska naselja, opljačkano, popaljeno i razoreno do te mjere da se gubi gotovo svaki trag srpskog prisustva na tom prostoru.
Zločin, koji je započeo 3. juna u večernjim časovima, izvršili su pripadnici takozvane Armije BiH, regrutovani sa područja Sarajeva, te komšije muslimani iz susjednog sela Dejčići.
Okupacija sela, koje je u međuvremenu pretvoreno u svojevrstan muslimanski logor za Srbe, trajala je do 10. juna.
U tom periodu, na veoma surov način, ubijeni su /uglavnom masakrirani/ svi mještani srpske nacionalnosti koji nisu mogli na vrijeme da pobjegnu iz svojih kuća, ali i oni koji su, nakratko, uspjeli.
Istraga koju je 1994. godine sprovelo Ministarstvo unutrašnjih poslova Republike Srpske pokazala je da su se stanovnici Ledića prilikom bijega podijelili u dvije grupe. Jedna je krenula preko Treskavice ka Vojkovićima, naselju nadomak Sarajeva, a druga prema Kalinoviku.
Prema rezultatima ove istrage, drugu grupu, koja je išla prema Kalinoviku, presrele su muslimanske snage na lokalitetu Poljice i sve ih poubijale, osim jedanaestogodišnjeg dječaka, koji je povrijeđen ležao među tijelima ubijenih.
Do 2001. godine iskopani su ostaci 24 žrtve. Kosturi su većinom bili nepotpuni, a neke lobanje pronađene su odvojene od tijela.
(www.palelive.com / Srna)
