Ikonopisanjem čovjek njeguje duhovnost

ISTOČNO SARAJEVO – Hadži Bosiljka Dunjić iz Istočnog Sarajeva, koja se ikonopisanjem aktivno bavi već deset godina, ističe da ikonopisac mora pristupiti ozbiljno slikanju ikone, a post, ispovijest i pričest su neophodni koraci.

Dunjićeva pojašnjava da u Pravoslavnoj crkvi postoje određeni kanoni ikonopisanja kojih se pridržava svaki ikonopisac.

„Ikonopisanjem čovjek njeguje svoju duhovnost koja je osnov hrišćanske umjetnosti“, ističe Dunjićeva u intervjuu Srni.

Dunjićeva napominje da se ljubav prema slikarstvu rodila u ranom djetinjstvu i da je kao dijete uživala u crtanju. Jedan od ozbiljnijih prvih radova, lik Isusa Hrista, uradila je u petom razredu osnovne škole.

„Moji prvi pokušaji bili su uspješni, pa sam kasnije slikala portrete, najčešće članova porodice. Učestvovala sam na mnogim takmičenjima i osvajala nagrade. Slikanje sam zapostavila kada sam upisala Fakultet političkih nauka, ali sam se tome, ipak, strastveno vratila pred kraj studija“, ističe Dunjićeva, koja je magistar socijalnog rada.

Ona dodaje da se od 2009. godine aktivno bavi ikonopisanjem u okviru ateljea pri Sabornoj crkvi u Sarajevu, čiji je osnivač sveštenik Borislav Livopoljac sa blagoslovom blaženopočivšeg mitropolita Nikolaja, a pod rukovodstvom Gorana Janičijevića iz Beograda koji je profesor na Visokoj školi Srpske pravoslavne crkve za umjetnosti i konzervaciju.

Dunjićeva trenutno aktivno učestvuje u radu Pravoslavnog centra za mlade Mitropolije Dabrobosanske Sveti Petar Sarajevski u Istočnom Novom Sarajevu.

„Takođe, radim slike sa istorijskim motivima, jer volim našu srpsku istoriju. Volim djela Paje Jovanovića, za mene najvećeg srpskog slikara svih vremena. Osim talenta, da bi slikar bio uspješan, potrebna je velika ljubav, trud, strpljenje i vrijeme. Kada čovjek otkrije neki talenat, to mu pričinjava zadovoljstvo i sreću, a mene najviše ispunjava ikonopisanje“, ističe Dunjićeva.

Dunjićeva dodaje da slikarstvo za nju predstavlja određeni vid opuštanja, a kroz posao socijalnog radnika u Centru za mentalno zdravlje u Istočnom Sarajevu svakodnevno pokušava pomoći korisnicima kroz multidisciplinarni timski pristup, jer je jedna od usluga okupaciona i art terapija.

„Ove terapije se primjenjuju kroz individualni i grupni rad i preporučuje se svima koji žele raditi na sebi, razvijati kreativne potencijale i raditi na konkretnom problemu. Ova vrsta terapija se pokazala kao uspješna za razvoj socijalnih i emocionalnih vještina djece i odraslih. Odlična je za prevenciju, rehabilitaciju i resocijalizaciju“, ističe Dunjićeva.

Dunjićeva dodaje da je do sada uradila veliki broj djela, ali da ne zna tačan broj.

„Svoja djela u vidu ikonopisa ostavila sam u brojnim manastirima, hramovima širom Srpske pravoslavne crkve. Velika čast i blagoslov je da sam imala priliku da jednu ikonu Majke Božije darujem i da ostane kao celivajuća ikona u crkvi Bogorodičnog groba u Jerusalimu“, ističe Dunjićeva.

Ona dodaje da je učestvovala na mnogim likovnim kolonijama i kolektivnim izložbama u okviru Pravoslavnog centra za mlade Mitropolije Dabrobosanske.

„Do sada smo izlagali više puta u Istočnom Sarajevu, Banjaluci, Trebinju, Rogatici, Foči, Rudom, Zaječaru. Razmišljam o samostalnoj izložbi i vjerujem da će i to da bude ubrzo realizovano“, ističe Dunjićeva.

Dunjićeva dodaje da slika raznim tehnikama, ali najviše pigmentom i uljanim bojama.

Prema njenim riječima, slikanje ikona vrši se isključivo pigmentima, uz upotrebu jajčane emulzije koja je vrlo postojana. To je razlog zašto ikone koje su stare i hiljadu godina i danas u dobrom stanju.

„Jajčana tempera se sastoji iz dva djela – veziva i pigmenta. Pigment je prašak mineralnog ili sintetičkog porijekla koji slikarskoj boji daje određenu obojenost. Vezivo je u ovom slučaju žumance. Pigment, daske, šelak, mikstion, zlatne listiće za ikone naručujem iz Beograda“, istakla je Dunjićeva, dodajući da njene slike ukrašavaju domove njenih prijatelja, ali i unutrašnjnost mnogih pravoslavnih hramova.

(www.palelive.com / Srna)