Matica srpska u Crnoj Gori u misiji borbe za srpski jezik i istinu

FOČA – Matica srpska – Društvo članova u Crnoj Gori od osnivanja 2010. godine objavilo je više od 100 izdanja kojima se argumentovano, na naučan i stručan način, opovrgavaju falsifikati, pojašnjava jezička istina i sve ono što je sila politikanstva učinila u suludom projektu mijenjanja svijesti ljudi, rečeno je na promociji ovih izdanja u Foči.

Na promociji na Bogoslovskom fakultetu „Sveti Vasilije Ostroški“ istaknuto je da je posljednjih 30 godina srpski narod u Crnoj Gori izložen postepenoj i planskoj asimilaciji, segregaciji i obespravljivanju, a posebno od 2004. godine, kada je iznenada uneseno i grubom politikom nametnuto ime crnogorski jezik, mada prije toga nikada nije postojalo.

Udžbenici u školama u Crnoj Gori prepuni su faslifikata, pa tako, između ostalog, djeca moraju da uče da je „Miroslavljevo Jevanđelje“ pisano većim dijelom na crnogorskom, a manjim dijelom na srpskom jeziku, rečeno je na promociji.

„Noć dugih makaza“, „Srpski jezik u vrtlogu politike“, „Srpski jezik danas“, „Gorički zbornik“, „Putevi srpskog jezika i ćirilice“, „Drevni srpski manastiri“, „Crna Gora u knjigama istoriografskim“, „Crna Gora kroz istorijska dokumenta“, „Olovna vremena u Crnoj Gori“, samo su neka od izdanja izuzetne vrijednosti, kojima se Društvo članova Matice srpske bori za istinu i očuvanje srpskog identiteta i bića Crne Gore.

Profesor srpskog jezika i južnoslovenske književnosti na Filološkom fakultetu u Nikšiću Jelica Stojanović navela je da u Crnoj Gori od slovenskih jezika nikada nije postojao nijedan drugi osim srpskog i nikada se drugačije nije imenovao osim srpski.

Prema njenim rijčima, i danas, bez obzira što je formalno-pravno nametnut crnogorski jezik, on je jednako srpski, kao što je uvijek bio.

„Sve ono što proglašavaju crnogorskim jezikom, sa jedne strane to je standardni srpski jezik, a sa druge strane to su dijalekatski oblici srpskog jezika, jer ako kažemo ćerati, đevojka, sutra /s sa crtom/, to nije ništa specifično crnogorsko, to je jednako prisutno na mnogim srpskim prostorima – od Banije i Korduna, BiH, jugozapadne Srbije, to je lijepi kolaž srpskih dijalekata, srpskih govora, srpskih glasova“, istakla je Stojanovićeva.

Ona je dodala da je Vuk Karadžić, iako tada manje lingvistički obrazovan, bolje osjećao jezik nego današnji, kako ih je nazvala, nadrilingvisti.

Stojanovićeva je napomenula da srpski narod, kao malo koji, ima ogromno kulturno blago i nasljeđe, ali njegovu pasivnost da to blago odbrani i sačuva koriste drugi koji ulažu mnogo snage, truda i novca da bi ono što je srpsko pokušali pretvoriti u nesrpsko.

„Niko nam nije kriv što smo previše pasivni, valjda smo se uljuljkali u svom nasljeđu i mislimo da na tome ne treba ništa raditi, a treba raditi iznova i uvijek“, upozorila je Stojanovićeva.

Ona je navela da se u Crnoj Gori u zadnje dvije godine promijenilo veoma malo ili nimalo, te da se čak prestalo govoriti o tome da je srpski jezik i dalje veoma ugrožen.

Stojanovićeva je istakla da su ugroženi i nauka i struka i da se sve falsifikuje.

„Na javnoj sceni i dalje imate one falsifikate koji su stvoreni za vrijeme tridesetogodišnje vlasti Mila Đukanovića, pomak se nije napravio. Skoro smo sa studijskog programa za srpski jezk uputili dopise, upućujemo ih godinama, ali ne dobijamo odgovore, ukazujući da je ime srpskog jezika i dalje potpuno izostavljeno, da se ignoriše, a time diskriminišu govornici srpskog jezika – jedina većina i dalje u Crnoj Gori“, rekla je Stojanovićeva.

Ona je izrazila nadu da su strah i tortura malo nestali, da se smanjuju i da će opet istina da se projavljuje.

„A jedina istina je istina srpskog jezika i srpski jezik u Crnoj Gori, nema veće istine“, naglasila je Stojanovićeva.

Profesor istorije na Filozofskom fakultetu u Nikšiću Drago Perović rekao je da je u posljednjih 30 godina došlo do naglog prekrajanja istorije, na čemu se radilo i u komunističkom periodu, uz ocjenu da je tada ipak bilo naučne iskrenosti i naučnog poštenja, kada se dokumenti nisu toliko falsifikovali kao sada.

„Sve sa naumom da više niko ko živi u Crnoj Gori ne smije sebe da doživi i ispoljava kao Srbin, tako da je posebno stradala istorijska nauka. Došli su novi kadrovi, koji su iznova pisali istoriju Crne Gore i pokušali da nas preko noći prevedu u ono što nikada nismo bili“, dodao je Perović.

Zadatak Matice srpske-Društva članova u Crnoj Gori je, prema njegovim riječima, da ovakvim izdanjima uz mnoštvo skupova i promocija, naučno, tačno i objektivno predstavi istorijsko nasljeđe.

„Da predstavimo šta su nam bili naši preci i ostavimo našim potomcima, da i oni znaju, da imaju na šta da se oslone, da se ne bismo izgubili u nekom vakuumu između toga `niti smo Srbi, niti Crnogorci`, nego da se jednastavno sačuvamo kao srpski narod, da se ponosimo time što smo Srbi i da svuda možemo da kažemo istinu o nama samima“, poručio je Perović.

Profesor Filozofije Dušan Krcunović rekao je da su mjesta sa velikim svetinjama, pa tako i Crna Gora sa manastirom Ostrog, svojevrsni test moralnog habitusa ljudi.

„Gdje su velike svetinje i velika su iskušenja. Crna Gora je Srpska Sparta, ne samo bila, ona je to i ostala, a zašto se desilo ovih 30 godina istorijskog sunovrata, odnosno ispadanja crnogorskog društva iz istorijskog bića, to je nešto za šta će nam trebati više vremena i vremenske distance da zahvatimo i razumijemo na pravi i objektivan način“, rekao je Krcunović.

On je dodao da je na ovoj promociji predstavljen i veliki zbornik „Olovna vremena u Crnoj Gori 1990-2020“, koji je okupio više eminentnih profesora iz raznih naučnih oblasti, koji pokušavaju da odgovore na pitanje uzroka perioda nazvanog simbolično, jer olovo simbolizuje teret, toksičnost i sugeriše na ratne sukobe.

„To je nešto na šta ćemo morati da odgovorimo i sigurno da ćemo se dugo godina nalaziti pod ljudskim i naučnim, da ne kažem epistemološkim pritiskom, da to sebi objasnimo da nam se ne bi ponovilo“, zaključio je Krcunović.

Profesor Bogoslovskog fakulteta u Foči Darko Đogo istakao je da je najvažnije da srpski narod ostane nepodijeljen, ma gdje živio.

„LJudi znaju da kažu da ako je Drina granica, onda ćemo je popiti, a ja kažem onda je Taru još lakše popiti, ona je čišća, bliža, kraća, ali je ponekad čini se i dublja, divlja i neprelaznija. Vrlo često iz te intimne stopljenosti, iz toga što Stara Hercegovina i Crna Gora doživaljavaju sebe kao dio istog prostora, istog naroda, iste moralne i svetačke geografije, mi često i nismo dovoljno upoznati sa nevoljama postreferendumske Crne Gore, koja se često Srbima koji žive u njoj i nama koji smo dio istog naroda, čini kao progoniteljka svega onoga što sačinjava biće Crne Gore“, naveo je Đogo.

On je poručio da je važno da putem zajedničke kulture, jezika, Crkve, zajedničkog osjećaja i doživaljaja otadžbine, koja se ne može razbiti referendomom, Srbi u Crnoj Gori osjete da nisu rukavac koji je izolovan od matice, već da pripadaju moćnoj rijeci, dubokom koritu srpske kulture i crkvenosti.

„Zato je ovo veče važno, ne samo za ljude iz Crne Gore, nego i za nas da se prosvijetlimo, da vidimo da je i u neuporedivo nepovoljnijim društvenim, političkim i ekonomskim okolnostima moguće napraviti pravo malo srpsko čudo, koje oni prave“, dodao je Đogo.

(www.palelive.com / Srna)