Огласи
Austrougarsko sunce je tih dana grijalo stanovnike sela Šip kod Podgraba, kada je 12. jula 1909. godine rođen Milan Simović. Poslije završetka osnovne škole, ostao je u rodnom mjestu i do odsluženja vojnog roka se bavio zemljoradnjom. Poslije odsluženja vojnog roka, radio je kao nadničar, a zatim kao skretničar i čuvar pruge između Višegrada i Stambulčića. Kao mladi radnik je pristupio radničkom pokretu, a 1937. godine je postao član Komunističke partije Jugoslavije.
Poslije okupacije Kraljevine Jugoslavije i formiranja ustaške Nezavisne Države Hrvatske, Milan je napustio službu i vratio se u rodno mjesto, gde je aktivno učestvovao u pripremama oružanog ustanka. Bio je izabran za komandria prve ustaničke čete formirane u okolini Podgraba, a koja je kasnije ušla u sastav Romanijskog partizanskog odreda kao Pračanski bataljon, pod komandom Slaviše Vajnera „Čiče romanijskog“. Prvu akciju, Milan je sa svojom četom izveo u selu Dovlićima, gdje je najprije razoružao stražu, koja je čuvala prugu, a zatim razrušio željezničku prugu.
Koristeći eksploziv iz neeksplodiranih avionskih bombi, koje mu je slao Štab Romanijskog partizanskog odreda, Milan je sa svojim borcima, porušio – most kod sela Rakita, dugačak 140 metara, a zatim mostove kod sela Sjetline, Gajeva, Podkorana i dr. Punih šest mjeseci je njegova četa vodila borbe protiv ustaško-domobranskih snaga koje su pokušavale da obezbijede saobraćaj na pruzi Sarajevo-Višegrad.
Milan je iako komadir čete, učestvovao u skoro svim borbama svoje čete, a posebno se istakao u borbama – na Šiljicama, kod Majdana, Kosmaja, Prutine, Gračanice i Prače. U selu Sjetlini, gdje se nalazilo 1.500 neprijateljskih vojnika, uspio je da, sa svojim borcima, na juriš zauzme željezničku stanicu i poruši željeznička postrojenja. U selu Stambulčić je pištoljem ubio neprijateljskog mitraljesca i zarobio njegov mitraljez, a u Palama je uspio da zarobi nekoliko neprijateljskih oficira. Kada je obrazovan privremeni front u Palama, Milan je bio postavljen za njegovog komandanta. U borbi koja se vodila dva dana i dvije noći na Dobrim Vodama i Bukovcu, sredinom novembra 1941. godine, Milan je uspio da sam ubije dvanaest njemačkih vojnika.
Poslije formiranja Prve proleterske udarne brigade, Milan je zajedno sa svojim ocem Danilom, početkom januara 1942. godine, stupio u brigadu. Na putu za Foču, 21. januara 1942, kod sela Ilovače je upao u ustašku zasjedu sa Milanom Jakšićem-Ivanom i bio ranjen. Pošto je bio ranjen u obje noge, nije mogao da se kreće, pa su ga ustaše zaklale.
Odlukom Vrhovnog štaba NOV i POJ, 6. novembra 1942. godine, proglašen je za narodnog heroja, među prvim borcima NOV i POJ. U „Biletenu Vrhovnog štaba“ br 20-22 o proglašenju Milan Simovića za narodnog heroja piše:
„Po odluci Vrhovnog štaba NOV i POJ daje se naziv narodnog heroja drugu Simoviću Milanu, komandiru Viteške čete Romanijskog partizanskog odreda. U toku petomjesečne borbe, u kojoj je lično učestvovao i bio u prvim redovima, organizovao je rušenje željezničke pruge Sarajevo – Višegrad i tako je onesposobio za više od 10 mjeseci. Drug Simović je poginuo od mučke ustaške ruke.“
Početkom 1946. godine na temeljima fudbalskog kluba „Vihor“ iz Pala je obnovljen fudbalski život u Palama i formiran FK „Milan Simović“, koji je kasnije preimenovan u FK „Romanija“. Danas u Palama u znak sjećanja na ovog narodnog heroja, iznad zajedničke grobnice poginulih vojnika i civila u Drugom svjetskom ratu, stoji spomenik narodnom heroju Milanu Simoviću. Rajko Kujundžić je u znak sjećanja na heroja, napisao knjigu „Narodni heroj Milan Simović“.
(www.palelive.com)
