Огласи
Krajem aprila i početkom maja 1992. godine, grupa inženjera, novinara, tehničara i drugih radnika bivše Radio televizije Sarajevo, izbjeglih iz Sarajeva, počela je sa stvaranjem tehničko-tehnoloških i kadrovskih pretpostavki za osnivanje Radio-televizije tadašnje Srpske Republike Bosne i Hercegovine. Svjesni značaja vlastitog elektronskog glasila koje bi informisalo stanovništvo tadašnje BiH o ratnim, ali i svim drugim dešavanjima, kako u BiH, tako i na međunarodnoj sceni, znali su da radio i televizija moraju što prije početi sa radom.
Prvi prilog, odnosno prvo živo javljanje iz Pala u program televizije Novi Sad izvedeno je 18. aprila 1992. godine, kada se u Prvi dnevnik ovog medija uključio Risto Đogo. Prve vijesti pročitala je mlada spikerica Vladana Savić, inače studentkinja Filozofskog fakulteta u Sarajevu. Otišla je tada prva slika sa ratišta, sa lica mjesta u BiH, urađena od strane srpskih novinara i iz nekog srpskog medija. Reportažna kola posuđena od JNA služila su kao režija i kao montaža.
Narednih nekoliko dana izvršene su sve neophodne tehničke radnje i 6. maja emitovan je prvi program iz Radio televizije „Kanal S“. U početku je to, kada je o televiziji riječ, bio program koji se emitovao oko dva sata, dok je radijski program počeo cjelodnevno emitovanje. Direktor tadašnjeg „Kanala S“ bio je novinar Ilija Guzina, koji je naravno radio i novinarske poslove, dok su okosnicu novinarskog kadra činili Risto Đogo, Mladen Krsmanović, Snježan Lalović, Duško Despotov, Dragan Alorić, Blaško Bjelica, Duško Oljača, Rada Đokić, Mira Purković, Dragiša Ćosović, Dragan Tepavčević, Radomir Ninković i nekoliko mladih ljudi koji su takođe izbjegli iz Sarajeva, ali i entuzijasti iz Pala i drugih djelova BiH koji su se sticajem okolnosti našli u Palama – Vedran Škoro, Sanja Erić, Vesna Stakić. Prve spikerice Srpske televizije i radija, koji su se u ratnom vihoru rađale u Palama, bile su Vladana Savić i Jelena Čabrilo. Tehničku ekipu sačinjavali su Mirko Čabrilo, Željko Debelnogić, Željko Ilić, Slobodan Purković, Momo Milidrag, Boris Babić, Vukašin Grabovac, Mitar Granzov, Miodrag Tarana, Mladen Obradović i brojni drugi.
Tokom maja i juna, novinarskoj ekipi pridružili su se Dragan Božanić, Milka Čeremidžić, Marica Lalović, Miroslav Gligorević, Goran i Gorana Mihajlović i brojni drugi.
Sa povećanjem broja ljudi povećavao se i broj sati vlastitog programa „Kanala S“, koji je uglavnom bio informativni program. Pored vlastitog programa, zaposleni su svakodnevno participirali, svojim izvještajima sa slikom sa terena u programe televizije, ali i radija Beograd, Novi Sad i Podgorica. Nedugo zatim u satelitskom programu Televizije Srbije, „Kanal S“ je dobio jednu sedmičnu emisiju od sat vremena u kojoj je pružena mogućnost da informacije sa lica mjesta prenesemo u svijet.
Razvojem programa i tehničkih pretpostavki Radio-televizija „Kanal S“ brzo prerasta okvire BiH i preko predajničkog sistema prenosi informacije i u zemlje regiona.
Radijske i televizijske ekipe svakodnevno su na terenu i sa lica mjesta donose informacije koje se prenose u cijeli svijet.
Karakteristična je 1993. godina kada je ova medijska kuća „ugostila i opslužila“ u samo dva dana više od 30 stranih televizijskih ekipa koje su u to vrijeme pratile događaje u ovom regionu. Strani novinari i tehničari bili su frapirani činjenicom šta je sve bilo moguće uraditi u režijskim i drugim tehničkim pogonima koji su, prema njihovim standardima, bili više nego amaterski. Pohvale su stigle i od ekipe CNN-a koja je iz tadašnjeg studija u Palama, adaptirane kino sale Kulturnog centra uspjela da signal proslijedi do Atlante i Londona, ali i dobije povratnu sliku i ton iz ova svoja dva studija do Pala.
Od tada jača, prije svega, tehnička opremljenost radio televizije, ali i kadrovska struktura koja može da se uhvati u koštac i sa mnogo većim izazovima. Program postaje sve raznovrsniji, povećava se i dužina emitovanja.
Godinu dana kasnije dolazi do uvezivanja svih studija i dopisništava koji su djelovali na teritoriji tadašnje Srpske BiH. Informativna kuća Srpska radio-televizija uvezuje tadašnji studio u Banjoj Luci, Bijeljini, Trebinju, kao i dopisništva u Prijedoru, Brčkom, Doboju.
U tom periodu, gotovo šest mjeseci, Srpska radio-televizija emituje i vlastiti satelitski program koji priprema ekipa u Palama i koji se emituje za područje Amerike. Od tada gotovo svakodnevno je primjetna ekspanzija ovog glasila. Sve do pred kraj 1997. godine, kada Regulatorna agencija za komunikacije zbog navodne programske greške zatvara studio u Palama, koji više ne participira u zajedničkom programu. Zabrana traje do proljeća 1998, kada se svi tehnički potencijali Televizije i Radija sele u Lukavicu, odakle se ponovo uključuju u jedinstven sistem Srpske radio televizije, koja ubrzo mijenja ime u Radio-televizija Republike Srpske.
U to vrijeme, grupa entuzijasta uz pomoć dijela opštinskog, gradskog i republičkog rukovodstva formira novu televiziju koja nosi ime prvog srpskog elektronskog glasila „Kanal S“.
Da bi slika o funkcionisanju medija iz Pala bila potpuna, treba reći da su sve vrijeme od 1992. godine do danas informacije o ovoj gradskoj opštini zahvaljujući novinarima koji su živjeli u Palama odlazile u cijeli svijet, u Australiju, Ameriku i sve zemlje Evrope. Posljednjih godina Pale su imale dopisnike Glasa srpskog, Večernjih novosti, Politike, Crnogorskih vijesti, kasnije i Blica, Kurira. U Srpskoj radio-televiziji (Kanal S) radili su poznati novinari (koji su živjeli ili još uvijek žive u Palama) – Milan Zorić, Risto Đogo, Ilija Guzina, Dragan Božić, Duško Oljača, Milka Čeremidžić, Marica Lalović, Goran Mihajlović, Branko Brđanin, Ranko Popović, Rade Simović, Duško Despotov, Milovan Pandurević, Drago Vuković, Dragan Tepavčević, Ognjen Tadić, Snježana Lalović, Zoran Žuža, Mladen Krsmanović.
(www.palelive.com / Materijal: Milovan Ždrale)
