Огласи
ISTOČNO SARAJEVO – Dešavanja tokom građanskog rata u BiH otvorila su put razvoju i proširenju savremene regionalne terorističke infrastrukture u srcu Evrope koja de fakto predstavlja kamen temeljac takozvanog balkanskog kalifata, piše u Izvještaju Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu od 1991. do 1995. godine.
Operativnu bazu ovog kalifata čine mreža paradžemata, vehabijska naselja, vojni teroristički kampovi, mreža novih džamija i islamskih škola koja se neprestano povećava, regionalna mreža međunarodnih islamskih nevladinih organizacija i međunarodnih islamskih finansijskih institucija i muslimanskih političkih partija, ističe se u Izvještaju, čije dijelove prenosi Srna.
Postmoderna priroda islamskog fundamentalizma /panislam/, koji čini osnovu na kojoj se gradi balkanski kalifat, direktna je prijetnja regionalnoj bezbjednosti i teritorijalnom integritetu, posebno državama poput Srbije, Sjeverne Makedonije, Crne Gore i Republike Srpske, ali i globalnoj bezbjednosti, jer podrazumijeva jačanje transnacionalnih islamskih struktura i ukidanje nacionalnih granica s ciljem integracije islamskih zajednica iz svih zapadnih zemalja u jedinstveni politički panislamski prostor, napominju članovi ove komisije.
Definitivno se može utvrditi da su sliku koja je na Zapadu predstavljana o muslimanima kao žrtvama „zlih Srba“ promovisale američke kompanije za odnose sa javnošću kako bi ojačale svoje reputacije.
Takve kompanije koristili su i Hrvati. Srbe su tako predstavljali kao zloglasne zlikovce koji su zaslužili da se protiv njih vodi borba i da budu uništeni.
Shodno tome, zločini muslimana su ignorisani ili prikrivani, ponekad u dosluhu sa štampom, dok su aktivnosti Srba bile vještački nakićene izmišljenim zločinima koji nikada nisu počinjeni.
Međunarodni sud pravde presudio je u korist činjenice da nije bilo dokaza o genocidu nad bosanskim Muslimanima /Bošnjacima/ počinjenom na cijeloj teritoriji BiH.
Bošnjački nacionalistički mit o genocidu koji su Srbi namjeravali da počine nad bosanskim Muslimanima definitivno je razbijen, ocjenjuje se u izvještaju.
Tokom građanskog rata u BiH, cilj je bio jasan – najbolji način za podršku Bošnjacima nije bio pružanje humanitarne pomoći, već pružanje oružja u njihovom „pravednom ratu“.
Komunikacione kampanje koje je osmislila američka agencija „Rader i Fin“ /Rudder & Finn/, kao i neke druge, u početku u korist Hrvata i Bošnjaka, a potom samo Bošnjaka, predstavljale su blokadu Sarajeva kao opsadu, polarizujući informacije u dvije kategorije, žrtve /Bošnjaci/ i dželati /Srbi/.
Na terenu su stvarne žrtve ovog strašnog rata bili nesrećni ljudi na svim stranama.
Analize Komisije pokazuju da su ključni zapadni mediji u mjesecima koji su prethodili izbijanju nasilnog sukoba učestvovali u izradi manihejskog arhetipa borbe između „dobra“ i „zla“, u kojem je uloga „zla“ bila dodijeljena isključivo jednoj strani – srpskoj.
U tako konstruisanom diskursu, prateći narativ bio je jednostavan, a procesi izbora jedne – prave strane, formulisanje politike i donošenje odluka bili su intelektualno i moralno olakšani.
Ovaj pogled na ratove i sukobe koji su se odvijali tokom procesa raspada Jugoslavije proširio se na većinu zapadnih zemalja i nastavio tokom ratova u Hrvatskoj i BiH.
Srbi su u negativnom kontekstu najčešće predstavljani kao napadači i agresori, dok su Muslimani /Bošnjaci/ prikazivani isključivo kao žrtve ili kao strana koja je napadnuta.
Mediji i nevladine organizacije odigrali su ključnu ulogu u kampanji demonizacije Srba, šireći lažne informacije i fokusirajući pažnju i saosjećanje isključivo na vrlo stvarne patnje muslimanskih građana, istovremeno potpuno zanemarujući patnje srpskih građana, ukazuje se u Izvještaju.
„Među novinarima je postojala određena nezainteresovanost za istraživanje koje bi nam dalo dublju perspektivu o nekim presudnim događajima. Uprkos ogromnom broju tekstova o Sarajevu, ključni dio istraživačkog novinarstva gotovo uvijek izostaje“, ocijenili su članovi Komisije.
(www.palelive.com / Srna / Foto: incomfis-sarajevo.org)
