Огласи
Na jučerašnji dan, 25. juna 2003. godine u 47. godini života u Palama je preminuo gradonačelnik Srpskog Sarajeva Predrag Lasica. Taj 25. jun ostao je upamćen kao jedan od najtužnijih dana burne ratne i poratne istorije opštine Pale, Grada Srpskog Sarajeva i naroda sarajevsko-romanijskog kraja.
Smrt je prekinula mnoge poslove koje je započeo gradonačelnik Srpskog Sarajeva i njegove zamisli o izgradnji velikog i modernog sjedišta Univerziteta u Srpskom Sarajevu, te sportskih dvorana, naročito one u Palama, čiju je izgradnju lično nadgledao podstičući radnike da brže i odgovornije rade taj posao. Zaustavljena je i izgradnja nekoliko stambenih objekata u opštinama Grada Srpsko Sarajevo u kojima je najveći broj stanova bio namjenjen izbjegličkoj i boračkoj populaciji.
Njegov plan i cilj je bilo priznavanje Srpskog Sarajeva, njegovo otvaranje prema međunarodnoj zajednici i skidanje sankcija koje su nanijele veliku štetu sarajevsko-romanijskoj regiji.
„Umro je Predrag Lasica. Gradonačelnik Srpskog Sarajeva, uzdanica Pala, prvoborac Otadžbine, zaslužnik Srpske. Muk, koji je najgromkiji glasnik kobi, i kiša što uvijek ispraća velikane, prvi su objavili tužnu vijest.
Zaplakalo je i kameno i zvjezdano. I čovječije i anđeosko. Umro je Peki…
Posljednji put se osmijehnuo toploj junskoj večeri, klonuo na ramenu druga i, pod ruku sa sudbinom, otišao tajnom stazom najdužeg sna. Nestao iznenada, u najboljim godinama i punoj snazi. Napustio nas na onaj način svetaca, mirno i tiho, kao na uzdahu uznesen nebesima.
Nema više onog vječitog srpskog borca, pomalo sramežljivog ali iskrenog pogleda, i nevinog, skoro dječačkog izraza. Tog običnog zemljanina Pravoslavnog, jednog od nas ali tako različitog. Tako skromnog i jednostavnog, toliko – da je bio izuzetan.
Znamo da je njegov odlazak, htijenje i odluka Svevišnjeg, ali… neka oproste bogovi… Zar je, ipak, morao tako rano!? Još nam je trebao. Teško ćemo nadoknaditi, a prežaliti, ako se mogne… Od danas će u Skupštini grada jedna stolica ostati upražnjena, a na memorijalu, konačištu besmrtnih, ispod grba Srpskog Sarajeva, jedno mjesto biti popunjeno.
Noćas će se žižak iz kandila, kao nova zvijezda, tiho na svod popeti.
A suze i praznina, još dugo ostati.“, napisao je Ljubiša Lazić za Glas Javnosti 2003. godine.
(www.palelive.com)
