U Beogradu promovisan film o stradanju Srba u Ledićima kod Sarajeva

BEOGRAD – Premijera dokumentarnog filma „Čiko, ja sam živ, nemoj da me ubiješ“ autora Gvozdena Šarca održana je danas u Beogradu u organizaciji Koordinacije udruženja izbjeglih i raseljenih u Srbiji i Radio televizije Republike Srpske i uz podršku Predstavništva Republike Srpske u Srbiji.

Film govori o Draganu Vasiću, jedinom preživjelom svjedoku zločina u Ledićima kod Sarajeva, kada je muslimanska vojska početkom juna 1992. godine u selu podno Treskavice ubila 24 civila, među kojima je bilo i četvoro djece.

Vasić je prisustvovao prvoj promociji filma u Srbiji, zajedno sa autorom ovog ostvarenja u produkciji Radio televizije Republike Srpske Gvozdenom Šarcem, koji je istakao da je projekcija filma u Beogradu od neprocjenjive važnosti, jer je značajno da javnost u Srbiji vidi što više svjedočenja iz prve ruke o stradanju srpskog naroda sa druge strane Drine.

Podsjetivši da je film svjedočanstvo o brutalnom zločinu nad srpskim civilima kod Sarajeva, Šarac je istakao da su oni likvidirani samo zbog srpskog imena i prezimena, jer nema drugog objašnjenja za ono što se dogodilo u Ledićima.

„Zamislite kada muslimanski vojnik drži pušku i uperi je u majku koja u naručju drži jedoipogodišnjeg sina, puca i ubija. Dragan Vasić, koji je bio ranjen, vidio je to i samo Božjim proviđenjem ostao živ da o tome svjedoči“, rekao je Šarac.

On smatra da je zbog toga i drugih stradanja Srba poput doline Neretve, u Krajini i na mnogim drugim mjestima, kao i zbog brojnih zločina nad djecom srpske nacionalnosti, izuzetno značajno da narod u Srbiji sazna istinu o tim događajima.

„Za zapadne medije stradanje Srba u Ledićima i zločini nad srpskim narodom nisu priča. Za njih su Srbi zločinci i genocidan narod. Zapravo, sve je suprotno od toga i zato ovaj film nosi poruku nezaborava, ali i oprosta, jer Dragan Vasić, koji je preživio užas, oprašta. U tome je njegova ljudska veličina, ali i veličina naroda kome pripadamo, na šta sam jako ponosan“, naglasio je Šarac.

On je zahvalio Koordinaciji udruženja izbjeglih i raseljenih u Srbiji i opštini Zvezdara na tome što su organizovali beogradsku promociju filma, kao i predstavništvu Republike Srpske u Srbiji, koje je podržalo ovaj događaj.

Na projekciji filma „Čiko, ja sam živ, nemoj da me ubiješ“ u zgradi opštine Zvedzada bili su i članovi porodica stradalih Srba iz Ledića i članovi izbjegličkih udruženja.

Promociji dokumentarca RTRS-a prisustvovali su i predstavnici Srpske pravoslavne crkve, Borislav Maksimović iz Predstavništva Republike Srpske u Srbiji, Darko Mladić, sin ratnog komandanta Glavnog štaba Vojske Republike Srpske Ratka Mladića, kao i predstavnici opštine Zvezdara , sa predsjednikom Vladanom Jeremićem na čelu.

NJemu je Gvozden Šarac darovao ikonu u ime gradonačelnika Istočnog Sarajeva LJubiše Ćosića.

Šarčev film prvi put je prikazan u Trnovu 17. septembra 2021. godine na krsnu slavu grada Istočno Sarajevo.

Ostvarenje novinara RTRS-a njegova matična kuća premijerno je emitovala u novembru prošle godine, tako da je projekcija u Beogradu praktično treće predstavljanje filma o zločinu takozvane Armije BiH i muslimana iz sela Dejčići, koji su likvidirali 24 svojih komšija Srba iz Ledića.

Učesnici krvavog pohoda na Lediće ubili su četvoro djece, a među njima i Miluna Tešanovića, koji je imao svega 18 mjeseci.

Za zločin u Ledićima, uprkos brojnim dokazima o ubijanju nedužnih civila, još niko nije odgovarao.

Dragan Vasić: Bošnjaci ubijali Srbe, a ponašaju se kao da su nam slali cvijeće

BEOGRAD – Dragan Vasić, glavni junak dokumentarnog filma „Čiko, ja sam živ, nemoj da me ubiješ“ autora Gvozdena Šarca, koji je je danas premijerno prikazan u Beogradu, smatra da je veoma važno što je njegovo svjedočenje o stravičnom zločinu u Ledićima kod Trnova u junu 1992. godine prikazano u Srbiji kako bi se vidjelo da su i Srbi u BiH bili žrtve rata.

Vasić je uoči projekcije filma u sali opštine Zvezdara rekao da je značajno da se vidi da su i Bošnjaci ubijali Srbe, iako oni i danas žive u ubjeđenju da su jedine žrtve rata i da su oni Srbima tokom rata slali cvijeće i nekakve poklone.

„Samo u srpskom narodu postoji izvinjenje i organizacije koje se bave srpskim zločinima. Samo se mi izvinjavamo, dok svi ostali ćute. Glavna poruka ovog filma jeste upravo to da je u proteklom ratu u BiH bilo žrtava i na srpskoj strani, jer su stradali srpski civili“, izjavio je Vasić uoči promocije filma u kojem je glavni junak.

Film je Draganovo svjedočenje o zločinu u Ledićima, počinjenom u junu 1992. godine, kada su muslimanske snage u selu u podnožju Treskavice likvidirale 24 srpskih civila, a među njima i četvoro djece, među kojima je bio i njegov rođak Milun Tešanović, beba od 18 mjeseci, koja je ubijena zajedno sa majkom dok je bila u njenom naručju.

Dragan Vasić, koji je tada imao 11 godina, bio je ranjen, ali je preživio pukom srećom, jer ga je muslimanski vojnik Izo Velić spasio od drugog pripadnika takozvane Armije BiH, koji je htio da ga ubije, i odveo ga u ratnu bolnicu na Igmanu, gdje mu je doktor Mustafa Pintol ukazao pomoć.

Velić je Dragana odveo kod svojih roditelja, koji su ga čuvali i brinuli se o njemu, a Pintol ga je obilazio i liječio.

Šest mjeseci kasnije Dragan je razmijenjen i vraćen roditeljima, koji su do tada mislili da je i on nastradao u Ledićima.

Vasić 30 godina nakon zločina koji mu je bezbrižno djetinjstvo pretvorio u pakao kaže da je to što je doživio u porodici koja ga je stavila pod zaštitu bilo dokaz da i u najstrašnijim trenucima ima nečeg svijetlog.

On je dodao da to ipak ne može da promijeni kompletnu sliku zločina koji će mu zauvijek ostati urezan u pamćenje, jer je u krvavom pohodu muslimanskih snaga na Lediće izgubio tri ujaka, tri ujne, rođaku i dva rođaka, među kojima je i mali Milun Tešanović.

„Najteži momenat za mene je bio kada sam se javio neprijateljskom vojniku, koji je tada jedini bio prijateljski nastrojen prema meni, dok je drugi vojnik, koji je bio tu, rekao da me treba ubiti. Tada mi je stvarno bilo najteže“, ispričao je Dragan.

Nakon svega kroz šta je prošao i šta je vidio kao jedanestogodišnjak govorili su mu, da bi ga smirili i obodrili, da je dijete i da će sve lakše prebroditi.

„Od početka se nosim tom mišlju da sam bio dijete i da bi zbog toga sve to što se desilo trebalo lakše da podnesem. Na neki način, ja sve to gledam kroz tu rečenicu da sam bio dijete, pa ću to brzo zaboraviti. Međutim, u nekim momentima je bilo i nekih teških snova, svega je bilo“, otkriva Dragan.

On je priznao da mu je bilo izuzetno teško i na prvoj promociji filma u Trnovu u septembru prošle godine, kada ga je odgledao zajedno sa porodicama ubijenih, zbog čega mu je sve to što je doživio još teže palo, pa mu je, kako kaže, bilo krivo što film najprije nije pogledao nasamo sa autorom Gvozdenom Šarcem.

Vasić je rekao da ga od svega ga najviše boli nepravda i nerazumijevanje onoga što se događalo u ratu u BiH, za šta je primjer predratna sarajevska opština Trnovo, kojoj pripadaju i Ledići.

„Na području opštine Trnovo u ratu nije bilo muslimanskih civilnih žrtava. S druge strane, sva srpska sela su popaljena, a Srba je ubijeno i zaklano sve što je moglo“, naglasio je Dragan.

(www.palelive.com / Srna)